Urodził się 6 stycznia 1694 we wsi Wysoczka koło Buku w Poznańskiem, w rodzinie Jana Arnolfa i Marianny z Kierskich. Na chrzcie świętym otrzymał imię Melchior. Wychowany religijnie przez matkę, od dziecka okazywał pobożność i miłosierdzie dla biednych. Uczył się w szkole jezuitów w Poznaniu, następnie parę lat służył w wojsku. W roku 1715 wstąpił do franciszkanów w Krakowie; w zakonie nadano mu imię Rafał. Dwa lata później został kapłanem i pracował w różnych klasztorach franciszkańskich w Wielkopolsce. Ostatnie piętnaście lat przebywał kolejno w Warce, w Krakowie i w Łagiewnikach, gdzie zmarł 2 grudnia 1741 i tam został pochowany.

Odznaczał się wielkim współczuciem dla biednych, chorych i nieszczęśliwych. Przebywając w Krakowie opiekował się gorliwie chorymi w czasie zarazy. Kochał Boga, a za przykładem świętego Franciszka z Asyżu, umiłował wszystkie Jego dzieła.

Wkrótce po śmierci zasłynął łaskami, co spowodowało liczne pielgrzymki do jego grobu, więc wszczęto proces beatyfikacyjny, zakończony potwierdzeniem zebranych dokumentów w Rzymie o jego życiu i cnotach, oraz łaskach przez niego uproszonych. Dnia 9 czerwca 1991 roku w Warszawie Papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym. Sława bowiem jego świętości jako "ojca biedaków" przetrwała do naszych czasów.

Modlitwa

Boże, Tyś serce ojca Rafała, kapłana, wypełnił nadprzyrodzoną miłością dla biednych, chorych i nieszczęśliwych oraz głęboką czcią Jezusa Ukrzyżowanego, spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy silni w wierze i wzajemnej miłości, przyczyniali się do zbawienia bliźnich. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Dla upamiętnienia wyniesienia na ołtarze przez Ojca św. 9 czerwca 1991r. mieszkańcy na skrzyżowaniu dróg Wysoczka - Żegowo wznieśli krzyż i obok na kamieniu w pięknie urządzonym otoczeniu umieścili pamiątkową tablicę.